UITGANGSPUNTEN
Ik heb veel geleerd van verschillende scholen, opleiders, boeken en de werkpraktijk. Onderstaande uitgangspunten vormen de bril waardoor ik kijk. Naar samenwerkingsvraagstukken en persoonlijke leervragen. Veel van deze uitgangspunten zijn te herleiden tot het systemische gedachtegoed.
Alles heeft waarde
Alles heeft waarde in zichzelf. Dag is net zo belangrijk als nacht, orde net ze belangrijk als chaos, confrontatie net zo belangrijk als een compliment etc. etc. In een gezonde relatie komt alles voor: dag en nacht, orde en chaos, confrontatie en complimenten. Als één van de kanten van een medaille ontbreekt en de andere kant is oververtegenwoordigd ontstaat er verstarring.
Eer de beweging
Om verstarring "op te lossen" is er beweging nodig. Beweging binnen de tegenstelling. Voor mij is beweging of fluiditeit het doel in zichzelf. Waar de beweging over gaat is in zekere zin minder interessant, dan dat er bewogen wordt. Dit kan dus betekenen dat moet worden bewogen naar stilstand, omdat er een verstarring is ontstaan binnen de polariteit "bewegen versus stilstaan" (als je begrijpt wat ik bedoel).
Interpersoonlijk èn intrapersoonlijk
Een gezonde interactie binnen een team is net zo belangrijk als een gezonde binnenwereld van de teamleden afzonderlijk. Wij zijn groepswezens, de verbinding met anderen is een belangrijke levensader voor de mens als soort. Veel van wat wij doen wordt ingegeven door onze sociale context en in mindere mate door “wie we zijn” (je kunt je zelfs afvragen wie we zijn zonder omgeving). Ik kijk vanuit beide perspectieven, het persoonlijke èn het interpersoonlijke.
Antwoorden zijn overal
Antwoorden zijn overal: in de kleinste hoeken en vaak heel dichtbij. Ik geloof dat we verandering teweegbrengen met kleine gebaren, met het volgen van spontane ingevingen en door serieus te nemen wat een ieder zegt, hoe onaardig - onooglijk -onbelangrijk we de ander ook mogen vinden. Juist dàn, welkom projectie.
Voorkomen is een illusie
Ik ben er niet op uit om gedoe te voorkomen. Het zou onwaar en oneerlijk zijn om te stellen dat het leven hosanna is of zou moeten zijn. De wereld is vol met problemen, verdriet en gedoe. Net als dat de wereld schoonheid, liefde, plezier herbergt. Beide is even waar. We gaan voorbij aan kansen als we onszelf aanleren om weg te lopen voor zaken die we moeilijk vinden.
In de waarneming schuilt het begin van de oplossing
Leer goed waar te nemen, en je bent al over de helft. Waarnemen, observeren, luisteren zonder dat je hiermee de oplossing poogt te vinden is de poort naar de oplossing. Immers, zodra je geoccupeerd bent met het (moeten) vinden van een oplossing, neem je niet meer vrij waar.
De kunst van het waarnemen vraagt van ons om meervoudig partijdig te zijn, een vrij perspectief te hebben en het vertrouwen te hebben dat de antwoorden er zullen zijn.
De kunst van het waarnemen vraagt van ons om meervoudig partijdig te zijn, een vrij perspectief te hebben en het vertrouwen te hebben dat de antwoorden er zullen zijn.